Czy jestem już na dnie.....czy może

Nie najlepiej, dzisiaj dowiedziałam się, że obniżyli mi alimenty i to nie mało.... i jeszcze muszę go spłacić od września 2013r
Do tego brak pracy - nadal nic, nikt nie dzwoni nawet.
A na koniec tego wszystkiego - burak złożył oświadczenie w Sądzie, że chce całkowitą opiekę nad synem.

Lepiej dzisiaj było nie wstawać z łóżka. Obliczyłam, czy dam radę i nie najlepiej to wyszło. Po zapłaceniu wszystkiego zostaje mi na jedzenie na tydzień i co dalej.
Ale to nie jest najgorsze, boję się, że może dostać dziecko - jak ja wyglądam w oczach sądu, bezrobotna - nie jestem w stanie samodzielnie utrzymać syna.
Czy syn poradziłby sobie u tatusia, aż boję się myśleć.
Mój skarb, gdy wrócił z wakacji z tatą, kochanką i jej dziećmi - to nie opowiadał mi jak zjeżdżał na nartach, tylko o tym jak tata codziennie na niego krzyczał, nawet uderzył go w głowę. Jak kochanka krzyczała na moje dziecko - to jakaś masakra. Mówił, że dziennie był wyzywany przynajmniej trzy razy. Gdy spytałam go co było najprzyjemniejsze na tych wakacjach to powiedział, że najprzyjemniejszą rzeczą było to, że gdy szedł spać to tata dawał mu buziaka i nic więcej, żadnych więcej przyjemności. Mówił, że czuł się niekochany, że za wszystko był krytykowany. Opowiadał jak kochanka wyzywa i był świadkiem jak biła syna.

I on chce dziecko, on chce aby syn mieszkał z nim i jego nową rodziną.

Nie mam siły, czuję dziś wielka niemoc. Ta wojna mnie przerasta, a najgorsze jest to, że ja nie chce walczyć.
Pamiętam jak mi powiedział burak, że mnie zniszczy. Czy dopiął swego? Czego jeszcze mogę się spodziewać?