I już minął tydzień

Tydzień minął, jutro syn wraca do domu - już się nie mogę doczekać jego powrotu - bardzo się stęskniłam.

Nie było łatwo, 

zajmowałam się sobą - szukałam pracy, spotkałam się z koleżankami, nadrobiłam troszkę zaległości domowych, troszkę się pouczyłam no i zrobiłam ten świecznik.

Kupiłam salaterkę w Pepco za 2 zł, obkleiłam ją muszelkami i koralikami, które miałam w domu. 

A syn? większość rozmów jest kontrolowana, tatuś siedzi przy dziecku i nie możemy swobodnie rozmawiać. Wczoraj udało się z nim normalnie porozmawiać,bo siedział sam w pokoju i miał karę. Żalił się, że tata ciągle na niego krzyczy i się obraża, do tego wczoraj jeszcze tamte dzieci się na niego obraziły razem z burakiem i nikt do niego się nie odzywał - było mu bardzo ciężko.
A dziś tatuś zaczął krzyczeć, że za długo rozmawiamy i czy mamusię stać na te rozmowy, i ile można gadać przez telefon - żenujące.
Trzymam się,
daję radę,
nie mogę się rozkleić.

Dzisiaj miałam bardzo miły dzień, przyszła do mnie przyjaciółka na śniadanko, oj też miała ciężki tydzień - strasznie mi jej brakowało. Pogadałyśmy sobie, pojechałyśmy na małe zakupy i zjadłyśmy pyszne pączki. Dziękuję za dziś.